Anderson B. (1997). Wspólnoty wyobrażone: rozważania o źródłach i rozprzestrzenianiu się nacjonalizmu. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy.
Anholt S. (2011). Beyond the Nation Brand: The Role of Image and Identity in International Relations. Exchange: The Journal of Public Diplomacy, 2(1), 6–12.
Brinton C.M, Nee V. (1998). The New Institutionalism in Sociology, Russell Sage Foundation.
Cohen, R. (2022). Global diasporas: an introduction. Abingdon, Oxon; New York, NY: Routledge.
DiMaggio P. J., Powell W.W. (2006). Nowe spojrzenie na „Żelazną Klatkę”: instytucjonalny izomorfizm i racjonalność zbiorowa w polach organizacyjnych, w: Jasińska-Kania A., Nijakowski L., Szacki J., Ziółkowski M. (oprac. i wybór). Współczesne teorie socjologiczne. t. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, 600–612.
DiMaggio P. (1991) Constructing an Organizational Field as a Professional Project: U.S. Art Museums, 1920–1940, w: Powell W.W., (red.). DiMaggio P. The New Institutionalism in Organizational Analysis. Chicago: University of Chicago Press.
Dzięglewski M., Fiń A., Guzik A. (2017). Przemiany praktyk i strategii udostępniania i odbioru dziedzictwa kulturowego w formie cyfrowej w latach 2004–2014. Kraków: Wydawnictwo Małopolskiego Instytutu Kultury, http://badania-w-kulturze.mik.krakow.pl/files/RaportKo-%C5%84cowy.pdf, dostęp: 31.08.2023.
Gamlen A. (2008). Why Engage Diasporas? COMPAS Working Papers, 63.
Geremek B., Zakrzewski A. (1999) List Intencyjny Ministrów Kultury i Sztuki oraz Spraw Zagranicznych w sprawie współdziałania na rzecz skoordynowanej promocji kultury polskiej.
Hereźniak M. (2011). Marka narodowa. Jak skutecznie budować wizerunek i reputację kraju. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
Jasiecki K. (2004). Postrzeganie polskiej marki w krajach Unii Europejskiej. Warszawa: PARP.
Kancelaria Rady Ministrów (2017). Strategia na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do 2030 r.). Uchwała nr 8 Rady Ministrów z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie przyjęcia Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do 2030 r.).
Kancelaria Rady Ministrów (2020) Strategia Rozwoju Kapitału Społecznego (współdziałanie, kultura, kreatywność) 2030. Załącznik nr 155 do Uchwały Rady Ministrów z dnia 27 października 2020.
Kłoskowska A. (1981). Socjologia kultury. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe.
Kwaśniewski A. (1997). Prezydencka Karta Kultury Polskiej, Notatki Płockie, 42, 1–170.
Langowska J. (2018). Dyplomacja kulturalna czy kulturowa – definiowanie kultury i jej roli na arenie międzynarodowej z perspektywy nauk humanistycznych, Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ, Nauki Humanistyczne, 2(21), 37–60.
Lesińska M., Nestorowicz J. (2010). Analiza polityki państwa wobec migracji powrotnych. Przypadek Hiszpanii, w: Polityka państwa wobec migracji powrotnych własnych obywateli. Teoria i praktyka. CMR Working Papers 44(102), 39–51.
Lesińska M. (2010). Polityka państwa wobec migrantów powrotnych – rozważania wokół założeń teoretycznych, w: Polityka państwa wobec migracji powrotnych własnych obywateli. Teoria i praktyka. CMR Working Papers 44(102), 7–15.
Lesińska M. (2015). Emigracja i diaspora w dyskursie politycznym w Polsce w latach 1991–2015. CMR Working Papers, 83.
Lesińska M., Pokojska J. (2015). Analiza dyskursu medialnego na temat emigracji poakcesyjnej (2004–2013). Raport z badań. CMR Working Papers, 87(145).
Lesińska M., Pszczółkowska D. (2018). Partycypacja polityczna i publiczna migrantów w przestrzeni transnarodowej – przegląd badań i literatury. CMR Working Papers, 112(170).
Levitt P. (1998). Social remittances: migration driven local-level forms of cultural diffusion, International Migration Review, 32(4), 926–948.
Levitt P. (2001). The transnational villagers. Berkeley: University of California Press.
Lusińska A., Kalinowska-Żeleźnik A. (2017). Promocja Polski i kultury polskiej za granicą w programie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Media Biznes Kultura 1(2), 77–91.
MK (Ministerstwo Kultury) (2004). Narodowa Strategia Rozwoju Kultury na lata 2004–2013.
MK (Ministerstwo Kultury) (2005). Narodowa Strategia Rozwoju Kultury 2004–2020 – uzupełnienie. MKiDN (Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego) (2009). Od wymiany kulturalnej do nowej inteligentnej siły. Promocja polski przez kulturę, Raport o stanie kultury.
MKiS (Ministerstwo Kultury i Sztuki) (1993). Polityka Kulturalna Państwa – Założenia.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2002). Rządowy Program Współpracy z Polonią i Polakami Za Granicą.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2007). Rządowy Program Współpracy z Polonią i Polakami Za Granicą.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2009).Kierunki Promocji Polski do roku 2015. Załącznik do uchwały nr 16 Rady Promocji Polski z dnia 23 września 2009 r. dotyczącej dokumentu „Kierunki promocji Polski do roku 2015”.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2012).Priorytety Polskiej Polityki Zagranicznej na lata 2012–2016.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2013).Zasady komunikacji marki Polska. Załącznik do Uchwały Nr 21 Rady Promocji Polski z dnia 25 października 2013 roku w sprawie przyjęcia „Zasad komunikacji marki POLSKA”.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2015). Rządowy Program Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą na lata 2015–2020.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2017). KierunkiPromocji Polski na lata 2021–27. Załącznik do Uchwały Nr 7 Międzyresortowego Zespołu do spraw Promocji Polski za granicą z 20 grudnia 2017 r. dotyczącej dokumentu „Kierunki promocji Polski na lata 2017–2027”.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2017). Strategia Polskiej Polityki Zagranicznej na lata 2017–2021.
MSZ (Ministerstwo Spraw Zagranicznych) (2018).Marka Polska. Koncepcja. Załącznik do Uchwały Nr 8 Międzyresortowego Zespołu do spraw Promocji Polski za granicą z 27 lutego 2018 r. dotyczącej dokumentu „Marka Polska – koncepcja” MSZ i MKiS. Warszawa, 6 października.
NIK (Najwyższa Izba Kontroli) (2019).Promocja polskiej kultury za granicą. Informacja o wynikach kontroli, Departament Nauki, Oświaty i Dziedzictwa Kulturowego.
North D. (2006). Efektywność gospodarcza w czasie, w: Jasińska-Kania A., Nijakowski L., Szacki J., Ziółkowski M. (oprac. i wybór).Współczesne teorie socjologiczne. t. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, 553–562.
Nowosielski M., Dzięglewski M. (2021).Polskie organizacje imigranckie w Europie. W poszukiwaniu nowego modelu. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, https://www.wuw.pl/product-pol-14902-Polskie-organizacje-imigranckie-w-Europie-W-poszukiwaniunowego-modelu-EBOOK.html, dostęp: 31.08.2023.
Nowosielski M., Gońda M., Jóźwiak I. (2020).Ośrodki polonoznawcze w Europie i Ameryce Północnej. Analiza stanu obecnego oraz rekomendacje działań wspierających. Kancelaria Senatu: Biuro Analiz, Dokumentacji i Korespondencji.
Nowosielski M., Nowak W. (2017).Między Wschodem a Zachodem – geograficzne ukierunkowanie polityki polonijnej i jego przemiany w latach 1989–2017, Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej, 1 (15), 139–158.
MKiDN (2009).Raport o kulturze. Od wymiany kulturalnej do nowej inteligentnej siły. Promocja Polski przez kulturę. Warszawa: MKiDN.
Szczepański M. (2010).Analiza polityki państwa wobec migracji powrotnych. Przypadek Polski, w: Polityka państwa wobec migracji powrotnych własnych obywateli. Teoria i praktyka. CMR Working Papers 44(102), 16–38.