@article{018e9e4d-e61e-7276-9b2f-e14bae8ac554,
author = {Małgorzata  Sokalska},
title = {Melodeklamacja, czyli pogranicza piosenki},
journal = {Konteksty Kultury},
volume = {2023},
number = {Tom 20 zeszyt 2},
year = {2023},
issn = {2083-7658},
pages = {78-98},keywords = {melorecytacja; melodeklamacja; piosenka; wokalna interpretacja tekstu},
abstract = {Pojęcie melodeklamacji lub melorecytacji niemal pokrywa się z definicją gatunkową piosenki, jeśli rozumieć ją jako wielokodową całość złożoną z komponentu tekstowego i muzycznego, dla której właściwą formą istnienia jest realizacja dźwiękowa. Tymczasem brakuje szerszego naukowego rozpoznania fenomenu melorecytacji, poza zdawkowymi opisami słownikowymi oraz stosunkowo świeżym powiązaniem jej ze stylem wykonawczym właściwym dla rapu. Wydaje się, że tylko tam ekspresja recytacji w powiązaniu z elementem muzycznym traktowana jest jako coś inspirującego, natomiast w innych stylach i gatunkach recytowanie na tle muzyki stało się synonimem kiczu, nieumiejętności wokalnych lub maniery szkolnych akademii i amatorskich prezentacji poezji. Tymczasem historyczna tradycja melodeklamacji oraz współczesne przykłady wprowadzania recytacji i melorecytacji do piosenek o aspiracjach wysokoartystycznych zachęcają do tego, żeby przyjrzeć się tym praktykom nieco bliżej. Melorecytacja może stać się szerzej stosowanym środkiem artystycznym wykonawców profesjonalnych (piosenka aktorska, piosenka poetycka), ale też nieoczywistym eksperymentem twórców włączających we własne projekty cudzy głos – poety recytującego swoje wiersze.},
doi = {10.4467/23531991KK.23.011.18351},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/melodeklamacja-czyli-pogranicza-piosenki}
}