Artykuł zawiera zwięzłą charakterystykę wydawnictw Wielkiej Emigracji (1832–1870), w szczególności ich statystykę i typologię, oraz omawia kierunki i wyniki badań podjętych w tym zakresie przez historyków po 1945 roku. Do ewaluacji dorobku badawczego w szerokim zakresie wykorzystano analizę cytowań.
Zainteresowanie badaczy prasą tego okresu było umiarkowane. Łącznie zainteresowało się nią 55 uczonych, którzy opublikowali 83 prace, cytowane w ramach macierzystego dyskursu (historia prasy) 257 razy [w tym 143 razy poniżej okresu half-life]. Największymi osiągnięciami w tym zakresie legitymowali się: Sławomir Kalembka (8 prac) [40 cytowań], Ludwik Gocel (3) [17] i Stanisław Szostakowski (2) [9], którzy zgromadzili na swym koncie niemal połowę referencji [66]. Istotne prace opublikowali też historycy literatury: Maria Straszewska (1) [7], Halina Stankowska (3) [2] lub twórcy okazjonalni: Stefan Kieniewicz (3) [6], Ludwik Zieliński (2) [5]. Odrębną rolę w badaniach tych odegrał także Marian Tyrowicz (2) [14].
Największym osiągnięciem w analizowanym obszarze są trzy monografie: S. Kalembki „Prasa demokratyczna Wielkiej Emigracji: dzieje i główne koncepcje polityczne 1832–1863” (Toruń 1977); S. Szostakowskiego „Z kart Wielkiej Emigracji: prasa obozu arystokratyczno-konserwatywnego w latach 1832–1848” (Olsztyn 1974) oraz H. Stankowskiej „Literatura i krytyka w czasopismach Wielkiej Emigracji (1832–1848)”. Wrocław 1973. Obszar wydaje się stosunkowo dobrze opracowany, jedynym dezyderatem wynikającym z artykułu jest potrzeba opracowania nowoczesnej bibliografii tytułów.

The articles contains a brief description of the Great Emigration (1832–1870) publications, in particular their statistics and typology. It also concerns the directions and results of studies in this area, undertaken by historians after 1945. The citations analysis has been used widely for the evaluation of the research output. Researchers’ interest in the press of this period has been moderate. A total number of 55 scholars have worked in this area. They published 83 papers, cited 257 times in the appropriate discourse (history of press) [143 times below the half-life period]. The greatest achievements in this respect were accomplished by: Sławomir Kalembka (8 papers) [40 citations], Ludwik Gocel (3) [17], and Stanisław Szostakowski (2) [9], who amassed almost a half of all references [66]. Important papers were also published by historians of literature: Maria Straszewska (1) [7], Halina Stankowska (3) [2], and occasional authors: Stefan Kieniewicz (3) [6], Ludwik Zieliński (2) [5]. A different role in this area was played by Marian Tyrowicz (2) [14]. The greatest accomplishments in the analyzed area are three monographs: “Prasa demokratyczna Wielkiej Emigracji: dzieje i główne koncepcje polityczne 1832–1863” by S. Kalembka (Toruń 1977), “Z kart Wielkiej Emigracji: prasa obozu arystokratyczno-konserwatywnego w latach 1832–1848” by S. Szostakowski (Olsztyn 1974), and “Literatura i krytyka w czasopismach Wielkiej Emigracji” (1832–1848)” by H. Stankowska (Wrocław 1973). This area seems to be relatively well covered; only a modern bibliography of titles is lacking.