Dotychczas nieregularny rozwój fonetyczny spowodowany frekwencją traktowano jako coś sporadycznego, odnoszącego się tylko do słownictwa, natomiast autor niniejszego artykułu sądzi, że rozwój ten, zachodzący także w morfemach, zwłaszcza fleksyjnych (które są używane nawet częściej od słów), jest – obok regularnego rozwoju fonetycznego i rozwoju analogicznego – trzecim najważniejszym czynnikiem ewolucji językowej. Istnieje sześć argumentów przemawiających za nieregularnym rozwojem fonetycznym spowodowanym frekwencją. 1) Jeśli dla danego języka i danego okresu dziejów tego języka istnieje słownik frekwencyjny, można się nim posłużyć, ponieważ większość wyrazów, które doznały nieregularnego rozwoju fonetycznego spowodowanego frekwencją, rekrutuje się spośród tysiąca najczęściej używanych słów danego języka. I tak dalej.
 

Until now, irregular sound change due to frequency has been considered as something sporadic, affecting only the vocabulary, whereas the present writer believes that irregular sound change due to frequency, which concerns also reductions in morphemes, especially in inflectional ones (which are even more frequently used than words), is the third essential factor of linguistic evolution, in addition to regular sound change and analogical development. There are six arguments which can be mentioned in favour of the theory of irregular sound change due to frequency. (1) If a frequency dictionary for a given language and for a given epoch is available, we may use it, since the majority of words showing an irregular sound change due to frequency belong to the thousand words most frequently used in the given language. And so on.